Voelers en denkers
Ooit vertelde iemand mij over de voelers en de denkers.
Ze vertelde ook over de zoekers en de vinders.
Sinds dat gesprek ben ik eens gaan opletten of ik de verschillen herken.
De voelers en de denkers.
Wat het eerste opvalt tussen deze twee is de manier waarop ze dingen benoemen.
De denker zegt meestal: “ik denk dat…”
De voeler zegt vaak: “ik heb het gevoel dat…”
En dan heb je ook nog de beelddenker: “ik zie dat zo en zo”.
Natuurlijk zal een voeler heus wel een keer de woorden “ik denk” uitspreken en de denker zal echt wel eens benoemen dat hij een gevoel heeft. Niks is zwart/wit.
Zo zal een voeler ook nadenken en een denker gevoel hebben.
Maar je ziet wel degelijk een verschil tussen mensen die meer voelen en mensen die meer in hun hoofd zitten.
Het is mooi om te zien als je er eens op let.
De zoekers en de vinders.
De vrouw die mij hierover vertelde zei dat een zoeker altijd op zoek is. Op zoek naar wat dan ook.
Een vinder zal wellicht sneller vinden en het goed vinden zoals het is. in grote lijnen hoeft hij niet meer te zoeken want het is prima zo. Hij heeft het gevonden. Maar zoals ik al zei, niks is zwart/wit dus een vinder zal vast wel eens op zoek gaan.
Voor mijzelf geldt in grote lijnen dat ik een voeler ben.
Ik denk heus na over dingen en mijn hoofd kan heel vol zijn. Maar mijn hoofd staat altijd in grote verbinding met mijn gevoel en andersom.
Gevoel overheerst bij mij altijd. En soms lijkt het alsof ik alleen maar voel. Dan denk ik niks tot weinig en kan ik geen woorden geven aan mijn gevoel.
Ik volg eerder mijn gevoel dan mijn verstand. Eerst gevoel, dan pas denken. Meestal. Want dat is ook weleens de vraag, wat is er eerst, een gedachte of een gevoel?
Ik weet het niet zo goed. Allebei?
Verder ben ik een zoeker. Mijn hele leven ben ik op zoek geweest en zelfs nu ik een groot deel gevonden heb, zoek ik op andere gebieden nog steeds verder.
Op zoek om steeds verder te groeien.
De voelers en de denkers, de zoekers en de vinders…Allemaal anders. Allemaal even mooi op hun eigen manier en allemaal in hun eigen proces.
Lieve Ellis,
Inmiddels heb ik een aantal van de verhalen op je blog mogen lezen. Wat fijn dat je me hebt toegevoegd, ik herken er zo veel in, geweldig! In reactie op je verhaal over de herfst….je beschrijft bijna wat ik voel. Ik zeg wel eens…in een vorig leven was ik een egel of een beer of zoiets, in ieder geval een wezen dat een winterslaap hield. Pff wat heb ik er last van van die dagen die steeds naar korter worden.
Het verhaal van de voelers en de denkers sprak me ook enorm aan… ik ben er niet uit welke van de 2 bij mijzelf de overhand heeft. Wat ik de afgelopen tijd wel gemerkt heb is dat het erg belangrijk is om balans te vinden in je gevoel en je ratio. In ieder geval kan ik wel met enige zekerheid zeggen dat ik een zoeker ben, steeds op zoek naar die balans en zo nu en dan….vind ik wel eens iets. O.a. Jouw blog! Heel mooi.
Groetjes Kim
Lieve Kim,
Dankjewel voor je lieve woorden.
De dingen die je schrijft herken ik dan ook weer.
En inderdaad, het mooiste is als je balans kunt vinden, voor jezelf in de 1e plaats. Maar Oh zo moeilijk vaak.
En om die balans te vinden is het net als de seizoenen; Het “oude” maakt plaats voor het nieuwe. Vaak door even een pas op de plaats te nemen en naar jezelf kunnen en durven kijken.
En dan…die momenten waarop je weer even iets “vind”, dát zijn de momenten waarop je in je binnenste een fijn gevoel ervaart: herkenning, of fijne woorden, of mensen die je tegenkomt, wat het dan ook is. Dan raakt iets je ziel en dat voel je!
Liefs voor jou
xxx
Ellis