Rug hernia
De sleutel tot zelf-bevrijding
Een rug hernia. Een lichamelijke klacht.
Ik ben ervan overtuigd dat een lichamelijke klacht voortkomt vanuit je geestelijke welzijn. Zit je niet lekker in je vel, krop je dingen op, heb je stress en noem maar op dan uit zich dat uiteindelijk lichamelijk. Als je maar lang genoeg ermee rondloopt.
Als de lichamelijke klacht dan de kop opsteekt word je meteen ook weer geconfronteerd met het psychische stuk. Met jezelf. Tijd om daarmee aan de slag te gaan.
Daarnaast kan de lichamelijke klacht op zich ook doorwerken op je gemoed. Als je pijn hebt, minder mobiel bent en nachten wakker ligt erdoor ga je je niet beter voelen.
Je moet je ziek melden op je werk en in sommige gevallen kun je vanuit je omgeving tegen onbegrip aanlopen. Zeker als er van de buitenkant weinig aan je te zien is.
Accepteren, rust nemen en aan jezelf werken is een eerste stap. Dat is wat ik nu ervaar.
De lichamelijke klachten:
In maart van dit jaar kreeg ik ernstige rugklachten. Met uitval en alles erop en eraan. Geen gewone lage rug pijn maar een soort pijn waar je moedeloos van wordt. Mijn linkerbeen voelde vaak doof en deed pijn. Tintelingen onder de voet en het gevoel alsof er een baksteen in de kuit lag.
Ik kon eigenlijk niks meer.
De huisarts vermoedde een rug hernia en vertelde dat dit vanzelf kon herstellen. Ik startte met fysiotherapie en bleef ondertussen nog werken.
Toen bleek dat de klachten niet verminderden werd ik doorgestuurd naar de neuroloog. Ik kreeg een MRI scan waaruit bleek dat ik inderdaad een hernia had in de onderrug. Eén tussenwervelschijf was weg en een andere beschadigd. Advies van de neuroloog: stoppen met fysiotherapie en rust. Alleen doen wat je kunt.
Achtergrond van de hernia:
Die rug hernia is er niet zomaar gekomen. In de afgelopen 3 jaar heb ik met behoorlijke spanningen rond gelopen. Ik ben zwanger geweest, heb tijdens de zwangerschap een bloeding gehad en een keizersnede.
Een keizersnede waar ik door omstandigheden niet van heb kunnen herstellen.
Er is ontzettend veel gebeurd. En ik ging maar door. Emoties werden me steeds meer de baas maar ik bleef doorgaan. En toen zei de rug: stop.
Ik moest me ziek melden op mijn werk. Ik stond stil. Mocht en kon weinig doen. Weer een confrontatie met mezelf. Accepteren dat dit het geval was. Naar mijn lichaam luisteren en pas op de plaats. In deze “rust” periode ben ik een drietal keren ziek geweest. Griepachtige verschijnselen. Het was alsof dan ook maar alles eruit moest komen.
In het begin ben ik nog deeltijds gaan werken maar kreeg ik wederom klachten en was in no-time weer terug bij af.
De arbo arts liet me volledig thuis blijven. En hoewel ik dat even slikken vond en ik een schuldgevoel heb naar mijn werkgever toe merk ik wel dat mijn lichaam en mijn geest nu kunnen herstellen van de afgelopen periode en de klachten die ik erdoor gekregen heb.
Blik in mijn dikke boek:
In het boek “De sleutel tot zelf-bevrijding” van Christiane Beerlandt (psychologische oorsprong en oplossingen van ziekten) staat bij een rug hernia geschreven:
Kernoorzaak: Je buigt nu onder te zware lasten; het werd je allemaal teveel en met het zicht op nog een lange gang die voor je ligt, zak je nu helemaal door.
Je bent te hard en te stijf geweest voor jezelf; naar de buitenwereld toe gefunctioneerd volgens de regels die zijn aangeleerd en te voldoen aan verwachtingen.
En daar legt ze de vinger precies op de zere plek.
Haar kernoplossing: Vervang die algemene wetten en structuren door je eigen fundamenten. Toon wie en hoe jij werkelijk bent. Luister naar jezelf en richt je niet naar verwachtingen van anderen.
En dit is precies wat ik nu ervaar. De weg die ik nu ‘bewandel’, ik kan er niet meer omheen.
De weg naar herstel en innerlijke groei.
En dankbaar ben ik wederom dat Diana ook nu weer telkens naast me staat en me zo steunt en helpt.
Hoe is dat nu met de hernia? Heb je kunnen herstellen?
erg mooi
Wat mooi dat je de tijd en kans pakt om zowel psychologisch als lichamelijk te helen!
Dankjewel!
xxx