Momenten die er toe doen

Dream a little dream of me…
Wanneer dromen we
nog van elkaar? Of beter gezegd hoe lang?
Je weet vast wel dat als je net verliefd bent je niets liever wil dan samen zijn.
Het liefst wil je elkaar dagen lang in de ogen kijken.
Er is verlangen naar elkaar en de buitenwereld schuift een beetje naar de achtergrond.
Maar hoe zit dat als je al jaren bij elkaar bent?

Soms loop ik door de straten, op die momenten dat het buiten donker is en binnen de lampen aan zijn.
Er is nauwelijks een huis te vinden waar de tv niet aanstaat.
Ik zie haar aan tafel achter de laptop zitten. Hij ligt op de bank tv te kijken. Elke avond weer.
Helemaal niks mis mee, als mensen zich daar “samen” gelukkig door voelen. Begrijp me niet verkeerd.
Ik hoor mensen zeggen: “je moet je eigen ding lekker kunnen doen”.
Ja, klopt. Daar is ook niks mis mee. Ik vind het fijn als mijn lieffie lekker zit te bladeren in een tijdschrift op de bank. Maar er gaat nooit een dag voorbij zonder naar elkaar te kijken, een kus te geven of even samen koffie te drinken.
We zitten graag na een drukke dag samen op de bank. Muziekje op de achtergrond en onder het genot van een biertje of glaasje port samen te praten.
Ik ben dankbaar voor deze waardevolle momenten. Dat zijn de momenten die er uiteindelijk toe doen.
Ik hoor vaak het lied van Marco Borsato in mijn hoofd: Als er nooit meer een morgen zou zijn.
Ik besef maar al te goed dat het niet vanzelfsprekend is dat wij samen zijn en tijd een kostbaar iets is.
Als er nooit meer een morgen zou zijn dan is er maar 1 ding wat ik wens: samen zijn met mijn lieffie en ons gezin.
Het had heel anders kunnen zijn. Voor hetzelfde geld had ik over járen in het bejaardenhuis gestaan, kopje koffie in mijn hand en naar buiten starend. Verlangend en met spijt dat ik mijn hart niet heb kunnen volgen. Spijt dat ik nooit meer momenten met haar heb kunnen delen.
Dit is een hele tijd mijn schrikbeeld geweest.
Maar zo is het niet gelopen.
We hebben de kans gekregen om het wél te doen.

Voor mij is er geen later meer. Voor mij is er alleen maar NU.
En NU kunnen wij samen onze momenten delen. Door ervaringen weten wij dat het leven binnen 1 minuut compleet anders kan zijn.

Mijn grote liefde voor haar blijft. Omdat ik blijf kijken. Omdat ik haar ogen blijf zoeken. Omdat we blijven praten, aandacht hebben voor en met elkaar. Omdat ik altijd terug ga naar gevoel. Naar mijn hart, daar waar zij me geraakt heeft en me nog steeds op elk moment van de dag kan raken.
Al is het nog zo druk, al zijn we nog zo moe, al staan we tussen honderden mensen. ZIJ is degene waar ik altijd naar terugkeer, die ik opzoek en waar ik de rust en de liefde voel. En dan is alles GOED.
We zijn verb
onden in liefde en die verbinding is zo sterk en krachtig.
De wereld is de wereld en wij staan in die wereld. Samen, dwars door alles heen.
Verwachtingen van de wereld, daar word ik steeds minder gevoelig voor. De enige verwachting die er voor mij toe doet is de verwachting van ons samen, die van mij en die van haar.

Als je naar elkaar kunt blijven kijken dan blijf je elkaar ook zien. En als je elkaar blijft zien, ECHT blijft zien dan is in je relatie investeren ook geen opgave, dan IS het er gewoon. Vanuit liefde, vanuit gevoel. Dan is de wereld de wereld waarin je met zijn 2-en, voor jezelf, de krachtige kern vormt.

I dream a little dream of you…always have, always will.