Keuzes maken
Keuzes maken kom je gedurende je leven om de haverklap tegen.
Soms overkomt je iets waar je niet voor gekozen hebt. Maar dan heb je wel weer de keuze wat je ermee doet en hoe je ermee omgaat.
Soms wil je een andere kant op, een andere weg inslaan, andere keuzes maken, maar lukt dit door omstandigheden niet. Wat dan? Dan kan het opeens voelen alsof je geen keuze hebt. Of is geen keuze ook een keuze? De keuze om te blijven zitten waar je zit?
Stel, je wil heel graag een andere baan. Omdat je weet dat je huidige baan je ongelukkig maakt.
De pech blijkt dat je vanwege lichamelijke klachten ziek thuis bent. Je kunt dus niet solliciteren en je weet dat je binnenkort weer op therapeutische basis moet beginnen op je werk.
Je hart roept: ‘ik wil iets anders gaan doen! Ik wil iets vinden wat écht bij me past, iets wat ik met hart en ziel kan en mag doen’. Het liefst zou je gisteren nog weg willen van je huidige werk. Maar dat gaat dus niet. Je wil die keuze maken maar de gevolgen van die keuze zijn te groot. Geen inkomen meer, niet kunnen solliciteren, geen WW. Dus je wacht af. En je hoopt. En je zoekt.
Je weet nog niet zo goed waarnaar je zoekt. Je wil iets doen voor mensen, met mensen. Maar wat? Je hebt toch geen opleidingen daarvoor? En zo gaat het maar door in je hoofd waardoor je eigenlijk tot niks komt. Ondertussen voel je je heel ongelukkig omdat je weet dat je verder gaat met iets wat niet meer fijn voelt.
Dus je weet wat je hart wilt (iets anders), maar je weet nog niet precies wat, in welke vorm. Dat is een probleem want hoe kun je een keuze maken naar iets wat niet concreet is?
Hoe kun je het concreter maken? En moet het altijd concreet zijn? Of wordt het dat gaandeweg?
Je maakt de keuze om te blijven zitten waar je zit omdat het voor je gevoel niet anders kan. Ook al stel je jezelf regelmatig de vraag of dat echt klopt. Maar de risico’s lijken momenteel te groot.
Misschien kun je de stap nemen op het moment dat de gevolgen wat gunstiger lijken maar dat geeft een onrustig gevoel want wanneer zal dat zijn? Morgen, over een jaar, over tien jaar?
Je wil eruit ‘breken’, maar weet niet hoe. Het gevoel van; als er nooit meer een morgen zal zijn steekt de kop op. Je wil het zo graag anders. Maar hoe, waar begin je? Zoek je te hard? Of niet hard genoeg?
Vast in een keuze, zo lijkt het wel. Erin vast zitten waardoor niks meer lijkt te stromen.
Ik weet hoe heerlijk het voelt als je weet wat je doel is, als je weet wat je wilt en dan de keuze kunt maken op weg daarnaartoe. Je laat iets achter, sluit een deur en je voelt hoe andere deuren opengaan. Dat geeft kracht, dat geeft doorzettingsvermogen en alles stroomt in een heerlijke flow.
Je durft stappen te nemen, angsten te overwinnen en je volgt je hart.
Het klinkt heel makkelijk, en dat is het meestal niet, maar heb je het een keer ervaren dan weet je hoe fijn het is. En hoe je erdoor groeit. Vanbinnen. En naar buiten toe.
En zo zullen zich er gedurende je leven nog veel situaties voordoen waarin je keuzes hebt.
Je hart weet het wel, als je daarnaar luistert dan voel je het. Dan voel je welke kant van de keuze fijner aanvoelt voor jou en welke kant niet meer fijn aanvoelt.
De weg om er te komen is soms moeilijk en soms zie je die weg helemaal niet. Op dat moment is het wellicht een keuze om mee te gaan in het proces van verandering dat zich begint af te spelen vanaf het moment dat je je bewust bent van wat je niet meer fijn vind en tussen- doelen te stellen in plaats van meteen naar het hoofddoel te springen.
Als je weet waar je niet meer voor wilt kiezen opent zich er vanzelf een weg naar datgene waar je eigenlijk naartoe wilt. Wat overigens niet altijd wil zeggen dat het de makkelijkste weg is, maar dan is het weer een keuze of je de weg gaat lopen of niet.
Soms kost het moeite en tijd en vaak vraagt dat om erop te VERTROUWEN dat het goed komt en erop te vertrouwen dat hoe dan ook er altijd nieuwe deuren zijn die zich zullen openen.
Er is altijd een weg.