Eerlijkheid

We bedenken ze allemaal wel eens: de zogenaamde “leugentjes om bestwil”.
Ik heb ze ook wel eens gebruikt maar het voelde nooit fijn.
Ik ben altijd bang geweest om mensen te kwetsen en daar kwam dan weleens uit voort dat ik iets verzweeg of de waarheid verdraaide omdat ik niemand pijn wilde doen.
Wat ik door ervaring heb geleerd is dat je een ander veel erger kwetst door NIET eerlijk te zijn.
Je kwetst een ander en je kwetst jezelf ermee want je bent tevens niet eerlijk tegenover jouw ware IK.
En geloof me, daar kun je je behoorlijk in verliezen.

De afgelopen tijd merk ik steeds meer hoeveel moeite ik heb met oneerlijkheid, onrechtvaardigheid.
Ik ervaar het bij mensen om me heen, ik ervaar het tegenwoordig zelfs bij de kinderen.
De kinderen kunnen alles tegen me zeggen; ik wil naar ze luisteren, ze laten uitpraten, twee kanten van het verhaal aanhoren en noem maar op. Maar op het moment dat iemand niet eerlijk tegen is, er allerlei smoezen en uitvluchten op tafel komen dan gebeurt er iets vanbinnen en ben ik uitgesproken. Dan is het gesprek wat mij betreft gewoon over en uit. Daar gaan mijn deuren echt eventjes dicht.
Totdat eerlijkheid wel weer de hoek om komt kijken natuurlijk en ik ook weer het vertrouwen kan voelen.
Ik kan heel emotioneel en ontdaan zijn als mensen oneerlijk en onrechtvaardig zijn.
Dat raakt me zó diep. Ik kan daar heel verdrietig van worden.

De vraag die ik aan mezelf kan stellen is, waarom raakt oneerlijkheid en onrechtvaardigheid mij zo diep?
Mijn verlangen is om zelf ook eerlijk en open te kunnen zijn. Ik kan en wil in vele opzichten niet anders omdat het niet in mijn ware aard ligt om te liegen, smoezen te verzinnen, uitwegen te bedenken en te manipuleren. Ik voel hoever ik van mezelf af sta als ik zoiets zou doen.
Ik wil dichter bij mezelf kunnen blijven.
Bang om mensen te kwetsen ben ik nog steeds. Maar dan zou je kunnen kijken naar de manier wáárop je iets zegt of duidelijk maakt. Want daar zit vaak het probleem vermoed ik.
Vanuit jezelf, vanuit je ziel kan het eigenlijk nooit verkeerd zijn.
En heeft een ander er dan wel nog moeite mee dan kun je je afvragen welk stukje in dit geheel bij de ander hoort.

Als iemand eerlijk is vanuit een zuivere, liefdevolle intentie, vanuit openheid, dan kan mij dat raken en dan voelt dat fijn, waar het ook over gaat. Dan kun je verder. Daar kun je samen iets mee.
Als ik zelf eerlijk kan zijn vanuit mijn eigen zuivere en liefdevolle intentie, vanuit mijn kwetsbaarheid en openheid dan voelt ook dat fijn. Daar groei ik van, dan voel ik me verbonden omdat ik weet dat op dat moment deuren opengaan die anders dicht blijven of in je gezicht dicht gegooid worden.

Durf je iets niet te zeggen, spreek dat dan uit: “ik wil het zeggen maar ik durf niet zo goed”.
Dan bén je al eerlijk en maak je openingen, dan verbind je jezelf met anderen én met jezelf.
Ja, zelfs als je een “fout” hebt gemaakt.
Je kwetsbaarheid door eerlijkheid maakt je sterk.
Dan laat je je ware IK zien, met al je kanten. Zoals je bent. GOED.