Afgelopen week reed ik in de auto. En in de auto kan ik altijd het beste nadenken (ja, ik let ook nog op de weg :-)). Tijdens het rijden overviel me opeens het gevoel van verantwoordelijkheid en de impact daarvan.
Verantwoordelijkheden die er zijn naarmate je ouder wordt.
Als kind
Als kind was ik redelijk zelfstandig. En ook toen ik iets ouder werd wilde ik het meeste wel zo’n beetje zelf doen. Ik was vrij snel bekend met een verantwoordelijkheids gevoel. Al voelde ik me vooral verantwoordelijk voor anderen.
Ik was een kind dat over gevolgen nadacht van bepaalde acties en verantwoordelijkheid nam voor wat ik deed of niet deed. Iets waarvan we proberen onze eigen kinderen ook bewust van te laten worden (en dat is nog best moeilijk these days!).
Verantwoordelijkheid en volwassen worden
En opeens ben je dan volwassen. En zijn er steeds meer verantwoordelijkheden die op je pad komen. Dat je je studie goed volbrengt, dat je op eigen benen kunt staan en ga zo maar door. Ik nam mijn verantwoordelijkheden, en soms wellicht ook even helemaal niet. Groter worden gaat met vallen en opstaan :-).
Maar de impact van verantwoordelijkheid heb ik nooit zo ervaren zoals ik dat nu weleens kan ervaren.
Tot nu
Terwijl ik dus in de auto reed gingen mijn gedachten naar alle gebeurtenissen van de afgelopen 3 jaar en opeens schoot door me heen: ‘jee er is zooooveel gebeurd! En zoveel “grote”, levens veranderende dingen!”
En ik heb het allemaal gedaan. Ervaren, geleerd, aangepakt of niet aangepakt. Ondertussen heb ik, samen met Diana uiteraard, de verantwoordelijkheid voor ons huis, ons financiële plaatje, 3 kinderen, en nog meer.
Die verantwoordelijkheden had ik vroeger ook in meer of mindere mate, maar eerlijk is eerlijk, toen waren de omstandigheden minder complex.
Groot
En op dat moment, in die auto, realiseerde ik me hoe groot die verantwoordelijkheid voelde en ik schrok er een beetje van. Want kinderen hebben kan vanzelfsprekend lijken maar dat is het niet. Soms voelt het heel groot en eigenlijk, een moment, eng. Kan ik het wel? Doe ik het wel goed? Blijft het goed gaan?
Het hebben van een baan kan vanzelfsprekend zijn, financiële zekerheid, een dak boven je hoofd, genoeg te eten. Maar ook dat is niet zo vanzelfsprekend. Ook hier weer de impact van de verantwoordelijkheid: Maak ik de juiste keuzes? Doe ik het wel goed? Etc…
De verantwoordelijkheid om voor je eigen geluk te kiezen. Ook zoiets. Ik kan nog wel even doorgaan…
Even voelde de wereld heel, heel groot.
Overweldigend en doorademen
Het gevoel van de verantwoordelijkheid die op onze schouders ligt was tamelijk overweldigend. En maakte me ook even bang. Want je moet het toch maar zelf doen allemaal. En daar komt heel wat bij kijken. En natuurlijk kun je om hulp vragen, maar de verantwoordelijkheid blijft hoe dan ook bij jezelf liggen. Het begint denk ik met de verantwoordelijkheid hoe je met situaties en gebeurtenissen omgaat. Dan is er nog de verantwoordelijkheid voor jezelf (zorg eerst goed voor jezelf, dan pas kun je voor anderen zorgen) en de verantwoordelijkheid voor je kinderen en alles eromheen. Doorademen dus…
Stap voor stap
Hoe kun je er nu het beste mee omgaan als de impact van verantwoordelijkheid heel groot voelt?
Ik riep mezelf even “terug” en bedacht dat ‘stap voor stap’ voor mij het beste werkt.
Niet te groot denken, maar ook niet teveel in 1 situatie blijven hangen.
Soms even een helikopter view hebben: boven de situatie gaan “hangen” en kijken of je dan meer overzicht krijgt.
Ik probeer zo goed mogelijk te voelen en te kijken wat er écht belangrijk is op dat moment en wat minder prioriteit heeft. Ook probeer ik mijn gevoel te volgen: voelt het goed, of niet?
Je kunt niet voor alles tegelijk evenveel verantwoordelijkheid nemen. Uit ervaring weet ik dat het dan weleens “mis”kan gaan (lees hier).
In het NU blijven
Want hoe groot de obstakels in de afgelopen 3 jaar ook waren, we leven nog steeds, zijn er sterker door geworden en heel veel dingen zijn telkens toch goed gekomen. Met onze kids gaat het goed en dat is wat voor NU telt. We wonen nog steeds in ons huisje en ook dat is wat voor NU telt. We zijn gezond en dat is wat voor NU telt.
We doen ons best, we doen het vanuit liefde en alles met de beste intenties. Dat wetende over onszelf maakt de angst voor al die verantwoordelijkheid een stukje minder.
Overvalt jullie weleens een gevoel van verantwoordelijkheid?