Groei

Vanzelfsprekendheid en dankbaarheid

Lichtophethart Geschreven door Ellis, Groei 13 reacties

Vanzelfsprekendheid en dankbaarheid

Vanzelfsprekendheid
Ook ik leefde jaren lang met veel vanzelfsprekendheden.
Het was zoals het was, het ging zoals het ging en ik ging erin mee.
Tot een jaar of 3 geleden. Toen was er opeens niks meer vanzelfsprekend. En ik ervoer dat je leven werkelijk binnen 1 minuut totaal anders kan lopen.

Hoe bewust?
Dit geldt natuurlijk niet voor iedereen maar hieronder een voorbeeld.
We staan ’s morgens op als de wekker gaat, steeds op hetzelfde tijdstip. We kleden ons aan, gaan onderweg naar ons werk. Komen ’s avonds thuis en gaan eten. Na het eten wassen we nog wat af en ploffen vervolgens op de bank. Pech dan als je om 21.00 uur in slaap valt en om 23.30 uur naar bed sjokt. We hebben een huis, een auto, een fiets, we hebben eten en drinken. We doen de dingen die we doen. Dag in en dag uit.
Maar hoe bewust doen we alles?

In grote en kleine dingen
Sinds de afgelopen 3 jaar heb ik steeds meer moeite met vanzelfsprekendheid. In grote dingen en in kleine dingen.
Hoezo elke dag een toetje na het eten? Dan wordt het vanzelfsprekend. Een enkele keer een toetje is veel meer bijzonder en dan is het niet zo een drama (vooral voor de kinderen) als het er een keer niet is want ook zij zien het als vanzelfsprekend. Het wordt een gewoonte.

Is het zo vanzelfsprekend dat we werk hebben, een huis, eten, speelgoed?
Voor mij voelt weinig meer vanzelfsprekend. Ik weet dat alles heel plotseling anders kan zijn. Daarmee wil ik niet zeggen dat ik in angst leef. Maar wel dat ik veel meer nadenk over dingen.
Ik ben dankbaar voor Diana. Elke dag opnieuw. Het voelt nooit vanzelfsprekend dat ze om me heen is, me vastpakt of naast me ligt als we gaan slapen. Voor elk moment ben ik dankbaar en ik voel er nog steeds evenveel bij als in het begin. Omdat het elke dag als nieuw voelt.
Ik ben dankbaar voor de kinderen. Dat ze gezond zijn, dat ze lachen. Ik ben dankbaar dat we een dak boven ons hoofd hebben, dat we genoeg eten en drinken hebben, dat mijn auto rijdt (dat ik überhaupt een auto héb) en ga zo maar door.
Soms vind ik het moeilijk als vanzelfsprekendheid er in sluipt. Bij de kinderen, bij onszelf. Omdat het dat niet is. Dankbaarheid als het er wel is vervaagt soms als iets een gewoonte wordt. Je staat er niet meer zo bij stil.

Vanzelfsprekendheid en dankbaarheid

Dankbaar
En daarom ben ik elke dag dankbaar voor alles wat IS. Alles wat ik mag ervaren, mag liefhebben en om me heen heb. Ook sta ik steeds meer stil bij wat niet meer fijn voelt (laten dat nou juist de dingen zijn ik voorheen zo vanzelfsprekend vond om te doen) en wil vooral proberen mijn gevoel te volgen. Veel verandering maar ook groei. En ook dat is niet vanzelfsprekend. Het is wel iets om dankbaar voor te zijn.

Waar ben jij dankbaar voor?

Binnenstebuiten

Lichtophethart Emoties, Groei, kinderen 12 reacties

Binnenstebuiten

Binnenstebuiten, de film
Misschien kennen jullie hem wel; de film ‘binnenstebuiten’ ofwel ‘inside out’ van Pixar.
De kinderen keken hem hier en wij keken mee. En wat bleek: we vonden het een geweldige film.
Je word in de film meegenomen in het hoofd van het 11-jarige meisje Riley en maakt kennis met haar 5 emoties: Blij, woede, afkeer, verdriet, angst. Deze emoties worden weergegeven in 5 personages die wonen in het hoofdkwartier in het hoofd van het meisje en haar van advies voorzien in het dagelijkse leven. De emoties, het geheugen en vijf eilandjes vormen samen op een zeer beeldende, humoristische en af en toe ontroerende wijze de persoonlijkheid. Velen zullen zich hierin af en toe herkennen. Het maakt duidelijk dat je niet altijd opgewekt door het leven kunt gaan en dat het verwerken van verdriet nodig is om weer plaats te maken voor geluk en positiviteit.
Buiten het hoofdkwartier ontstaan gedurende het leven van het meisje diverse eilanden: het familie-eiland (dat licht geeft als het in de familie kring goed gaat), het verbeeldings-eiland, het liefdes-eiland en ga zo maar door.

Binnenstebuiten

Eilanden en gedeeltes in jezelf
Laatst had ik een gesprek met iemand die mij vertelde over de verschillende gedeeltes, ofwel eilanden,  die er gedurende je leven ontstaan. Gebaseerd op ervaringen die je meemaakt.
Je hebt het kind-gedeelte. En vanuit dat kind gedeelte ontstaan er diverse andere gedeeltes, afhankelijk van wat je meemaakt.
Als je goed naar deze gedeeltes gaat kijken in jezelf dan zou het kunnen dat je er bewust van wordt dat er situaties zijn waarin je vanuit een bepaald deel in jezelf reageert. Vanuit angst bijvoorbeeld. Of vanuit zelfbescherming. Of vanuit schuldgevoel. Vanuit een gedeelte in jezelf dat vaak in het verleden ergens ontstaan is. Het is de kunst om je daar bewust van te worden en terug te gaan naar je ‘gezonde’ gedeelte.
Ik moest meteen denken aan de film binnenstebuiten. Met alle emoties en eilanden.

Binnenstebuiten

Aanrader
De film binnenstebuiten is echt een aanrader. Voor jong en oud. Wij hebben ervan genoten. En de kinderen ook. Het is een film die uitnodigt tot een gesprek en de personages uit de film kunnen kinderen helpen emoties makkelijker onder woorden te brengen of er duidelijker inzicht in te krijgen.

Zie hier een trailer van de film.

Hier kun je de dvd bestellen.

Hebben jullie de film gezien?
Binnenstebuiten

Van Burn-out naar nieuw begin

Lichtophethart Emoties, Geschreven door Ellis, Groei 16 reacties

Van Burn-out naar nieuw begin

Knopen doorhakken
Het heeft even geduurd om de knoop door te hakken en hier iets over te schrijven.
Een paar maanden geleden zou het niet in me opgekomen zijn.
Waarom nu dan wel? Omdat ik gaandeweg anders ben gaan kijken en anders ben gaan voelen. Dat wil ik graag delen omdat ik weet dat je in het donker het licht én jezelf kunt ontdekken.

Burn-out
Ik hou niet zo van etiketjes en hokjes, maar naast de rughernia werd mij duidelijk dat er meer aan de hand was. Teveel gebeurd, te weinig rust, veel te lang en te ver door gegaan en opeens was het “op”.
Dat werd duidelijk rond kerst 2014. Er knapte letterlijk iets binnenin me.
Had ik daarvoor nog bergen energie, kracht en moed en pakte ik werkelijk alles aan, op dat moment was daar opeens niks meer van over. Ik kon gewoon niet meer. Er brak een tijd aan van paniekaanvallen ’s nachts tot huilen om een volle vuilniszak. Ik zag het soms even totaal niet meer zitten. Ik kon niet ontspannen, piekerde enorm en had totaal geen energie meer. Mijn lichaam vertoonde de ene klacht na de andere, waaronder de hernia. Slapen was een drama. Ik kwam thuis te zitten van mijn werk en maakte me alleen maar zorgen daarover en over het financiële plaatje en alle andere dingen die zouden kunnen gebeuren. Ik heb heel even gedacht dat het allemaal nooit meer goed zou komen.
Zo kwam ik in een cirkeltje terecht. De huisarts noemde het burn-out.

Van Burn-out naar nieuw begin
En toen, heel langzaam, begon er iets binnenin mij te veranderen. Ik begon anders te denken, anders te voelen en te kijken. Er ging een wereld voor mij open en ik kon daar weer nieuwe kracht uit halen. Steeds een beetje meer.
Wie was ik eigenlijk? En wat wilde ik nou echt in mijn leven? Alles was al zo veranderd, ik had mijn hart gevolgd en was daar gelukkig mee. Maar er waren dingen die gewoon niet meer bij mij en mijn gevoel pasten. Ik realiseerde me door de veranderingen die al plaats hadden gevonden wat nu écht belangrijk was in mijn leven en dat tijd heel erg kostbaar is.

De kracht van gedachten
Ik wil zo graag de dingen doen die dichtbij mijn gevoel staan. Die dicht bij mezelf staan. Datgene doen wat mij inspireert, waar mijn passie ligt, waar ik van hou. En dat is best even zoeken hoor.
Ik ben steeds eerlijker naar mezelf toe. Hoe voel ik me? Wil ik dit echt? En hoe zeg ik ‘nee’. Maar ook hoe zeg ik ‘ja’ tegen mezelf.
Mensen en situaties die niet meer dichtbij mij staan heb ik laten gaan. Je kunt niet bevriend zijn met de hele wereld. Dat red je gewoonweg niet. En dat hoeft ook niet. Let it be…
Ik ben moeilijke situaties met meer liefde gaan bekijken en niet langer vanuit angst. Wat een verademing.
Ik heb losgelaten, vrijgegeven en heb vertrouwen dat alles goed komt.
Ik geloof in de kracht van je gedachten. En als mijn gedachten positief zijn en ik me richt op mijn wensen en doelen dan trek ik dat ook naar me toe.

Confrontaties aangaan
Ik ben voor mijn hernia begonnen aan een traject in het Rughuis. Nou, alleen maar geweldig dat het bestaat. Maar ik heb gemerkt hoe confronterend dit is. Een confrontatie met mijn lichaam, wat voor mij al mijn hele leven een issue is, en een confrontatie met grenzen. Ik merk dat ik daar echt moeite mee heb. Voor mezelf kiezen, luisteren naar mijn lichaam en mijn gevoel en eerlijk daarover zijn zonder me schuldig te voelen.

Van voren af aan beginnen
Wat ik duidelijk zie is dat, ondanks alles wat al geweest is,  ik nog steeds aan het veranderen ben. Ik ben dankbaar voor deze kans om te groeien.
Je zou kunnen zeggen dat ik dat “te danken” heb aan mijn lichaam en aan de, noem het, burn-out.
Ik ben opnieuw van voren af aan moeten beginnen. Vanuit een diep dal weer omhoog aan het klimmen. Dit keer om vanbinnen zo te groeien en erin te gaan geloven dat ik wel degelijk dingen kan, meer dan ik ooit gedacht had. Waarom zou ik niet vanuit mijn gevoel kunnen leven? Waarom zou ik nog langer moeten leven vanuit verwachtingen van anderen? Verwachtingen die ik DACHT dat anderen van mij hadden. Waar was ik zelf gebleven? Hier dus!
Ik mag eindelijk thuis komen bij mezelf.

Lichtpuntjes
Mijn lichaam zei stop, mijn geest zei stop. Ik stond stil. Ik zag het donker en ik mocht zelf gaan zoeken naar het licht. Ik zie steeds meer lichtpuntjes op mijn weg. Ik ben er nog niet en ben ook nog hard aan het werk, maar ik weet zeker dat het goedkomt.
Stap voor stap groeien in een nieuw begin, samen met de persoon die ik oh zo liefheb ♡♡.

Van Burn-out naar nieuw begin

blog handtekening

%d bloggers liken dit: