Van 1 naar 2 miljoen
Toen onze kinderen geboren werden begon het met 1 knuffeltje. Zo’n knuffeltje waar ze mee sliepen. Steeds dezelfde. Heel lief. En overzichtelijk.
We weten niet precies hoe het gekomen is maar tegenwoordig liggen de bedden van de twee oudsten helemaal vol met een stuk of twee miljoen knuffels.
En het allermooiste is: als ze iets willen hebben voor Sinterklaas of Kerst of een verjaardag dan is het vaak een knuffel!
Onze eigen knuffelgeschiedenis
Diana had toen ze klein was alleen een beer met een pootje eraf (zielig he hihi) een jongenspop en een babypop. Verder had ze niet veel knuffels in bed.
Ik had wel knuffels in bed. Niet zoveel dat ik zelf niet meer kon liggen, maar ik had er wel een paar.
Helaas had ik eczeem en moesten al mijn knuffels een hele lange tijd weg. En later had ik gewoon nog maar 1 knuffel in bed, een beer (die Senne nu overigens in haar bed heeft liggen, bovenop de rest van de berg knuffels).
Nét die ene knuffel kwijt
Maar onze kinderen hebben zóveel knuffels dat we hen zelf moeten zoeken als ze in bed liggen. We begrijpen niet hoe het mogelijk is dat ze uberhaupt nog kunnen liggen. Of niet uit bed vallen.
En regelmatig zijn ze nét die ene knuffel kwijt. Ze lijken dan geen andere knuffels meer te hebben (ze zien de berg die in hun bed ligt vast opeens niet meer) en de wereld vergaat bijna als die ene knuffel niet gevonden wordt. Een week later verdwijnt diezelfde knuffel weer in een hoek van het bed en hebben ze weer een andere favoriet.
Knuffels hebben betekenis
Ook merken we dat knuffels betekenis kunnen hebben. We zien bij de kinderen dat ze een knuffel pakken als ze boos of verdrietig zijn. Of als ze moeite hebben met slapen. Senne heeft vorig jaar een zorgenvriendje gekregen, een knuffeltje waar je je zorgen in kunt stoppen in de vorm van een briefje. Dit knuffeltje heeft ze altijd vast in bed.
Ook moest ze laatst een moedervlek weg laten halen en ze nam mooi een knuffeltje mee. We merkten dat ze daar steun in vond.
We denken er maar niet aan om knuffels weg te pakken want we merken dat ze stuk voor stuk een betekenis hebben. En een naam. En een plaats in bed.
Wel hebben de kinderen een doos op hun kamer staan waar we enkele knuffels in opruimen. En dan wisselen ze regelmatig zelf hun knuffels om. Dit gaat goed.
Ondanks dat wij door de knuffels de kinderen soms niet meer zien, hebben zij er plezier van.
Hadden jullie vroeger veel knuffels?
En jullie kinderen?
