Oh ik heb zo’n haast!
Oh ik heb zo’n haast!
Wie herkent het?
Nog even snel dit doen, nog even snel daar heen.
Snel naar mijn werk, snel terug naar huis.
Koffie doen? Ja, oké, maar even snel dan want Oh ik heb zo’n haast!
Want we moeten allemaal zoveel en willen ook nog vanalles.
Gejaagd, gehaast, gestrest
We hebben het allemaal druk tegenwoordig en de tijd raast voorbij.
Veel van wat we doen gaat snel, gehaast en wellicht regelmatig met stress gepaard.
Het begint al in de ochtend zodra de wekker gaat. Je springt het bed uit want de kids moeten naar school en omdat je de avond van tevoren geen tijd hebt gehad moet je hun brood nog smeren en alles klaar maken voor de schooldag. Dus snel naar beneden, in de kleren schieten (trui achterstevoren en twee verschillende sokken) brood maken, gel in de haren van de kids smeren, zorgen dat broeken, truien en schoenen goed zitten en dat ritsen van broeken gesloten zijn. We roepen nog gehaast naar ze: ‘schiet nou op, treuzel niet zo’ want de kinderen zelf hebben blijkbaar totaal geen greintje last van gehaast zijn.
Of we rijden in de auto naar de plaats van bestemming. Zo snel mogelijk. We halen 5 auto’s in en zien tot onze verbazing dat diezelfde auto’s toch gewoon weer naast ons bij een stoplicht staan.
De trein halen?
Ik herken het, gejaagd zijn en haast hebben. Net zoals het konijn uit Alice in Wonderland rende ik met mijn klokje en riep ‘Oh ik heb zo’n haast!’ Ik kom te laat! Ik moet dit nog doen en dat nog doen.
Ook Diana kan erover meepraten. Zij was zo iemand die uit bed sprong alsof ze de trein moest halen.
Niet sneller
Beiden zijn we de laatste tijd toch wel redelijk “onthaast”. Want het komt erop neer dat je door te haasten meestal echt niet sneller bent. Wel meer gestrest. Sterker nog, door het haasten gaat er regelmatig ook nog van alles mis waardoor je nóg veel later bent of je vergeet de helft.
Ook ‘vergeet’ je vaak naar de fijne, mooie dingen te kijken, je raakt uiteindelijk oververmoeid, je lichaam staat continue onder een soort van hoogspanning en paraatheid met als gevolg op den duur allerlei klachten.
Tijd om daar iets in te veranderen. En dus deden we dat.
Geen tijd meer om te haasten
De kinderen staan ’s morgens met hun eigen wekker op en kleden zich meteen aan. Wij leggen hun kleren al klaar de avond van tevoren. Ze smeren zelf ’s avonds na het warm eten hun brood. Mooi, dat scheelt enorm. Dus eigenlijk hoeven we alleen maar op te staan, zelf aan te kleden en als we beneden zijn dan zijn de kids al voor de helft klaar. Even gel in de haren en staarten maken. Tanden poetsen kunnen ze zelf. Het is zoveel relaxter.
Als één van ons weer staat te vliegen (huh, hoe doe je dat? Ja…juist, dat kán dus niet) dan zegt de ander meestal iets in de trant van: ‘Lieffie, je gaat op die manier echt niet sneller, calm down’. En het werkt.
Als we bezig zijn, dan zijn we een stuk minder gejaagd en we nemen overdag echt de tijd om even te gaan zitten en gezellig een kopje koffie met elkaar te drinken. We hebben geen tijd meer om te haasten :-).
Tijd is kostbaar
Ons besef is zó groot dat tijd kostbaar is. En dat je alleen maar hier en NU bent. Hoe fijn en waardevol het is om de tijd die er is zo mooi en fijn mogelijk te besteden met dat wat er echt toe doet. Want door al dat gehaast en gejaag kun je dat nog wel eens uit het oog verliezen. Je kunt soms jezelf zelfs uit het oog verliezen. Veel lekkerder en ontspannender voelt het om, in plaats van jezelf en elkaar, de TIJD zo nu en dan eens uit het oog te verliezen en alleen maar in het moment te zijn. Wie herkent dat fijne gevoel?
Lopen in eigen tempo met aandacht voor wat ertoe doet
We willen graag blijven zien en voelen wat ertoe doet. Dat voelt fijn. Alles zoveel mogelijk met aandacht te doen want we merken dat dat zoveel prettiger voelt, voor iedereen. We willen tijd hebben om mooie momenten te creëren en niet tijdens spitsuren rondrennen als kippen zonder koppen omdat het gewoon geen zin heeft. Probeer het maar eens uit: Doe een handeling gehaast, gejaagd en doe hem de keer erna gewoon in je eigen tempo. Je zult zien dat het verschil in tijd echt minimaal is. Zonde van de stress en haast-energie, toch?
Laat dat konijn van Alice in Wonderland maar lekker rennen, ik loop op mijn eigen tempo wel naar de hoedenmaker om lekker op mijn gemakje een kopje koffie te drinken. Proost.
Ik herken dit ook. Ik heb ook altijd haast, maar eigenlijk komt het meer omdat ik vaak te laat ben begin en dan snel moet.
Ja dat te laat komen is een dingetje. Ik heb er tegenwoordig minder last van omdat ik meestal te vroeg ben. Maar ik kan me voorstellen dat het haasten veroorzaakt als je vaak te laat bent.
Zo heb ik dat ook al vaak ervaren: als ik me moet haasten, kan ik nergens plezier aan beleven, ook niet aan dingen die ik normaal wel heel leuk vind.
Ik vind dat je helemaal gelijk hebt wanneer je zegt dat je met haasten geen tijd bespaart, eerder het omgekeerde. Want het gaat er inderdaad om dat je je goed voelt in het hier en nu. Iets anders dan het hier & nu is er immers niet. In die zin is haasten dus tijdverspilling.
Zo had ik er nog nooit over gedacht. Ik vind dit een geniale eye-opener!
sunny mama onlangs geplaatst…SPAGHETTI MET BLOEMKOOL, LIMOEN EN WITTE WIJN
Dankjewel Sunny. En het klopt, als je haast dan is er weinig plezier te beleven aan wat je aan het doen bent op dat moment….Zonde toch?
Ik moet dan altijd aan dat liedje van Herman van Veen denken: ‘Maak plaats, maak plaats, wij hebben ongelofelijk haast. We moeten rennen, springen, vliegen, opstaan en weer doorgaan!’
Afschuwelijk.
Ik heb een hekel aan haast.
Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Waarom ik nooit make-up draag
Ja, dat liedje kwam ook in me op toen ik bezig was met de blog. Opzij Opzij Opzij…..Brrr.
Toen mijn kinderen klein waren was het niet zo’n gehaast druk druk leven. Ik ben weer gaan werken toen de jongste 6 jaar was en mijn 1e baantje was heel mooi geregeld alle schoolvakanties was ik vrij. Onverwacht een dag de kinderen vrij moeders ook. Mijn baas had die instelling en mijn werk liet dat ook toe. Onbetaald dat dan weer wel.
Daar heb ik nog 3 jaar gewerkt en toen was het nog niet zo dat alle vrouwen werkten zeg maar. Dat was echt een hele andere tijd als jullie nu hebben.
Goed maar ook ik ben meegegroeid met de steeds meer haast cultuur. Dat is gewoon geleidelijk aangegaan je gaat gewoon met de stroom mee. Ik ben tot mijn 65e blijven werken en had ook best een stress baan waar ik zelf gelukkig totaal geen last van had. En thuis gewoon hup door niks moe.
Mijn laatste baan werkte ik met hoofdzakelijk 20/30 jarige. Daar hoorde ik dan van als ze thuis kwamen eerst op de bank uitrusten en om 22.00 uur naar bed. Dat ken ik totaal niet en voor één uur lag ik sowieso niet op bed en de wekker ging om 06.15 uur.
Maar ik begrijp jullie heel goed want jullie moeten veel meer dan ik toen ik jullie leeftijd had. Wat jullie zelf ook aangeven je doet het zelf klopt natuurlijk wel maar zo werkt het niet hé.
Ik hoop alleen dat jullie echt je rust erin kunnen vinden.
Veel wijsheid en liefs….
Mooi geschreven Marijke. Ja, ik geloof best dat de tijd nu anders is. Het is een maatschappij van heel veel moeten. Kinderen, werken, huishouden, sociale levens en noem maar op. Het past bijna niet in een week. Ik had, en heb er nog wel eens, best wel last van….Die weg vinden komt goed, ik vertrouw erop! xxx
Goed geschreven en heel herkenbaar helaas. Ik ben ook vaak te gehaast. Vooral op schooldagen. Uiteindelijk maakt die 5 minuten echt niks uit. Ik probeer het los te laten dat haasten, maar makkelijk is dat niet altijd.
Simpel, met een snufje liefde onlangs geplaatst…week 5, met een snufje liefde
Nee makkelijk is het zeker niet. Wij “oefenen” er ook mee maar het lukt eigenlijk wel momenteel.
Mooi stuk Ellis, en zo herkenbaar voor iedereen. Wat doen we onszelf aan hè. En inderdaad wat je schrijft, je schiet er geen seconde mee op hoor, haasten duurt alleen maar langer, dat weet ik al heel lang. Het gekke van het hele verhaal is dat iedereen er aan mee doet. Want ja we zitten nou eenmaal in een maatschappij waar je van alles moet. Maar het is aan onszelf om hier stop tegen te zeggen. Want echt, we doen het allemaal zelf. Je grenzen aangeven, wie doet het nog vandaag de dag. Omdat je anders niet mee komt ? So what, dan maar niet, ik denk dat er uiteindelijk winst is voor jezelf. Bewuster leven, genieten van alles wat je hebt. Wat Leonardo di Caprio zei in de Titanic, ik heb een hart en een paar longen, dat is alles wat ik nodig heb. En zo is het ook ! De mooiste zin die ik ooit gehoord heb in een film. Een fijne dag samen, haast je niet xx
Niks meer aan toe te voegen Anita. Je omschrijft het mooi. Zo is het!xxx
Ik herken het, ik ben zelf haast van de natuur wat best stom is want juist rust en mindfulness is wat ieder mens goed kan gebruiken. Soms vergeet ik mijn achtergrond en wat ik altijd geleerd heb en ga gewoon mee doen met dat gejaag en gehaast om me heen. Dus van tijd tot tijd jezelf tot de orde roepen is ook een must. Kinderen, ik laat ze zoveel mogelijk zelf doen..hihi..
Dat doe je goed, met de kids :-). Veel relaxter. Maar het is zo, soms moet je jezelf even terug roepen. Het lukt steeds beter en voelt goed.