Van Burn-out naar nieuw begin
Knopen doorhakken
Het heeft even geduurd om de knoop door te hakken en hier iets over te schrijven.
Een paar maanden geleden zou het niet in me opgekomen zijn.
Waarom nu dan wel? Omdat ik gaandeweg anders ben gaan kijken en anders ben gaan voelen. Dat wil ik graag delen omdat ik weet dat je in het donker het licht én jezelf kunt ontdekken.
Burn-out
Ik hou niet zo van etiketjes en hokjes, maar naast de rughernia werd mij duidelijk dat er meer aan de hand was. Teveel gebeurd, te weinig rust, veel te lang en te ver door gegaan en opeens was het “op”.
Dat werd duidelijk rond kerst 2014. Er knapte letterlijk iets binnenin me.
Had ik daarvoor nog bergen energie, kracht en moed en pakte ik werkelijk alles aan, op dat moment was daar opeens niks meer van over. Ik kon gewoon niet meer. Er brak een tijd aan van paniekaanvallen ’s nachts tot huilen om een volle vuilniszak. Ik zag het soms even totaal niet meer zitten. Ik kon niet ontspannen, piekerde enorm en had totaal geen energie meer. Mijn lichaam vertoonde de ene klacht na de andere, waaronder de hernia. Slapen was een drama. Ik kwam thuis te zitten van mijn werk en maakte me alleen maar zorgen daarover en over het financiële plaatje en alle andere dingen die zouden kunnen gebeuren. Ik heb heel even gedacht dat het allemaal nooit meer goed zou komen.
Zo kwam ik in een cirkeltje terecht. De huisarts noemde het burn-out.
Van Burn-out naar nieuw begin
En toen, heel langzaam, begon er iets binnenin mij te veranderen. Ik begon anders te denken, anders te voelen en te kijken. Er ging een wereld voor mij open en ik kon daar weer nieuwe kracht uit halen. Steeds een beetje meer.
Wie was ik eigenlijk? En wat wilde ik nou echt in mijn leven? Alles was al zo veranderd, ik had mijn hart gevolgd en was daar gelukkig mee. Maar er waren dingen die gewoon niet meer bij mij en mijn gevoel pasten. Ik realiseerde me door de veranderingen die al plaats hadden gevonden wat nu écht belangrijk was in mijn leven en dat tijd heel erg kostbaar is.
De kracht van gedachten
Ik wil zo graag de dingen doen die dichtbij mijn gevoel staan. Die dicht bij mezelf staan. Datgene doen wat mij inspireert, waar mijn passie ligt, waar ik van hou. En dat is best even zoeken hoor.
Ik ben steeds eerlijker naar mezelf toe. Hoe voel ik me? Wil ik dit echt? En hoe zeg ik ‘nee’. Maar ook hoe zeg ik ‘ja’ tegen mezelf.
Mensen en situaties die niet meer dichtbij mij staan heb ik laten gaan. Je kunt niet bevriend zijn met de hele wereld. Dat red je gewoonweg niet. En dat hoeft ook niet. Let it be…
Ik ben moeilijke situaties met meer liefde gaan bekijken en niet langer vanuit angst. Wat een verademing.
Ik heb losgelaten, vrijgegeven en heb vertrouwen dat alles goed komt.
Ik geloof in de kracht van je gedachten. En als mijn gedachten positief zijn en ik me richt op mijn wensen en doelen dan trek ik dat ook naar me toe.
Confrontaties aangaan
Ik ben voor mijn hernia begonnen aan een traject in het Rughuis. Nou, alleen maar geweldig dat het bestaat. Maar ik heb gemerkt hoe confronterend dit is. Een confrontatie met mijn lichaam, wat voor mij al mijn hele leven een issue is, en een confrontatie met grenzen. Ik merk dat ik daar echt moeite mee heb. Voor mezelf kiezen, luisteren naar mijn lichaam en mijn gevoel en eerlijk daarover zijn zonder me schuldig te voelen.
Van voren af aan beginnen
Wat ik duidelijk zie is dat, ondanks alles wat al geweest is, ik nog steeds aan het veranderen ben. Ik ben dankbaar voor deze kans om te groeien.
Je zou kunnen zeggen dat ik dat “te danken” heb aan mijn lichaam en aan de, noem het, burn-out.
Ik ben opnieuw van voren af aan moeten beginnen. Vanuit een diep dal weer omhoog aan het klimmen. Dit keer om vanbinnen zo te groeien en erin te gaan geloven dat ik wel degelijk dingen kan, meer dan ik ooit gedacht had. Waarom zou ik niet vanuit mijn gevoel kunnen leven? Waarom zou ik nog langer moeten leven vanuit verwachtingen van anderen? Verwachtingen die ik DACHT dat anderen van mij hadden. Waar was ik zelf gebleven? Hier dus!
Ik mag eindelijk thuis komen bij mezelf.
Lichtpuntjes
Mijn lichaam zei stop, mijn geest zei stop. Ik stond stil. Ik zag het donker en ik mocht zelf gaan zoeken naar het licht. Ik zie steeds meer lichtpuntjes op mijn weg. Ik ben er nog niet en ben ook nog hard aan het werk, maar ik weet zeker dat het goedkomt.
Stap voor stap groeien in een nieuw begin, samen met de persoon die ik oh zo liefheb ♡♡.
Wat goed dat je dit deelt. Knap dat je jezelf zo goed hebt leren kennen en iets negatiefs in iets positiefs hebt weten te keren. Heel inspirerend. Knap hoe je nu in het leven staat.
Margriet onlangs geplaatst…Kinderwens (4)
Dankjewel Margriet. Lief.
Eind 2012 ben ik geveld door een Burn Out. Ik schrijf dit met hoofdletters, omdat dit een heel belangrijke leerschool voor mij is geweest. Maanden op de bank liggen, doodmoe, geen zin in eten, geen zin in douchen, niks. Eigenlijk achteraf gezien had ik al lang kunnen weten dat het niet goed ging. Maar ja, aan de rem trekken, vooral in deze hectische tijden en prestatiemaatschappij, dat schijnt toch voor veel mensen een moeilijke stap te zijn. Je wordt vaak gezien als een zwakkeling en dat wil je niet. Voor mezelf weet ik nu wel wanneer mijn grens bereikt is, dat is mijn grootste les. Wel aan de rem trekken, en nu zie ik het als iets krachtigs. Gewoon durven zeggen, tot hier en niet verder. Daar heb je ballen voor nodig. Wat ik wel merk, als je het eenmaal gehad hebt, ben je wel gevoeliger, maar dat zie ik als groei. Je leert jezelf goed kennen en je begrijpt wat belangrijk is in het leven, hoe mooi is dat. Is dat niet de bedoeling van ouder worden ?
Mooi omschreven Anita. Goed verwoord hoe het voelt. En ja, aan de rem trekken is en blijft moeilijk…Ik ondervind dat nog steeds wel en ik probeer dan aan de rem te trekken maar soms lukt dat moeilijk…..Maar dat komt goed, working on it. Ik voel het aan alles en dat is al waarschuwing genoeg….
Je leert jezelf goed kennen, dat is zo. En ja, ik besef ontzettend goed wat echt belangrijk is in het leven en daar ben ik dankbaar voor… <3
Liefs voor jou en dankjewel. Ik vind het mooi hoe jij "eruit" bent gekomen. Veel sterker en gegroeid. Mooi! xxx
Lieve Ellis, wat is dit verhaal ongelooflijk mooi geschreven! Ik heb nog geen burn-out te pakken, maar ik denk dat als ik zo doorga, zoals nu, een burn-out op de loer gaat liggen. Veel stress, werken en keer op keer teleurstellingen spelen daar zeker een rol bij.
Ik wil je alle geluk wensen, ook super goed dat je stapje voor stapje verder komt! ♥
Loene onlangs geplaatst…HTML selectie achtergrond aanpassen
Lieve Loene, dankjewel voor je reactie. Pas goed op jezelf, probeer rustmomentjes voor jezelf in te lassen want je gezondheid is zoveel waard. Als er veel gebeurd in een leven dan heeft dat op den duur of eerder zeker z’n weerslag. Ik hoop dat je er een weg in kunt vinden. Dikke knuffel en liefs xxx
Wat is het eigenlijk mooi dat je lichaam en geest soms tussenbeide komen en roepen: ‘Ho, stop!’ Anders zou je misschien maar door gaan op dezelfde voet.
Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Waarom zijn lijstjes zo populair?
Ja dat is het zeker. Wonderbaarlijk hoe het werkt. Uiteindelijk komt de confrontatie wel als je niet op tijd luistert…
Het lijkt of alles donker is om je heen….toch is dat niet zo. Je gaat elke dag en elke keer vooruit. Soms drie stappen vooruit en twee achteruit, zodat het soms lijkt of er geen vooruitgang is. Maar dat is er wel hoor! Het Licht komt dichterbij, je zult het zien!
Volhouden meissie….je komt er wel. Alles komt uiteindelijk goed, neem dat van mij maar aan want ik heb ook zoiets dergelijks meegemaakt. Daarom…..het komt echt goed!
Met liefdevolle groet,
André Hoogendoorn
Lieve André. Je reactie raakte en ontroerde me. Dankjewel voor je mooie, lieve woorden. Die zijn veel waard. Liefs van Ellis
Hier nog één die zichzelf zelfs meermaals een burn-out op de hals gehaald heeft…
Je hoort het steeds vaker van steeds meer mensen dat het hen overkomt. ‘Schuldgevoel’, waar jij het ook over hebt, speelt hier denk ik een grote rol in.
Inmiddels is het voor mij al een poosje geleden, maar nog steeds blijf ik het lastig vinden om een goede balans te vinden.
sunny mama onlangs geplaatst…WEEKENDTIPS – MOJITO’S MET BLOEDSINAASAPPELSAP
Lieve Sunny, ik denk ook dat schuldgevoelens en angst een grote rol spelen. Je past je keer op keer aan en gaat maar door. Doe daar een paar ingrijpende gebeurtenissen bij en dan ergens in the middle of everything is het plaatje compleet en zegt je hele systeem blijkbaar: stop. En dan kun je niet anders meer dan stoppen…en opnieuw beginnen. Ik hoop dat het je lukt om de balans te blijven vinden. Je herkent de signalen misschien eerder nu? Zijn er dingen die je dan doet? xxx
Goed geschreven artikel. Heel herkenbaar. Ik heb eind 2014 ook een burn-out gekregen, mijn lichaam was net als dat van jou helemaal op en ik kon echt niks meer. Met hulp ben ik er uit gekomen maar ik blijf ervoor waken dat het me niet weer overkomt.
simpel, met een snufje liefde onlangs geplaatst…Mijn HG zwangerschap…een verhaal over uitdroging en sondevoeding.
Dankjewel. Herken je signalen eerder? Zijn er dingen die je dan doet om erger te voorkomen? Ik hoop dat het niet weer gebeurt voor jou. Veel liefs van Ellis