Het leven met kinderen

Dit vind je misschien ook leuk...

6 reacties

  1. Loene schreef:

    Ik zou dolgraag kinderen willen, alleen kan dat helaas niet. Dat heeft z’n redenen, maar ik kan in ieder geval niet zwanger raken. Ik hoop in de toekomst toch zwanger te kunnen raken, maar die kans is helaas erg klein. Ik gun het jullie, lieve Ellis en Diana, ondanks dat ik zelf nooit een kind van mezelf kan krijgen, toch van harte met jullie drie kids! ♡
    Loene onlangs geplaatst…The Parfum TagMy Profile

    • Lichtophethart schreef:

      Lieve Loene,

      Dat heb ik gelezen op je blog inderdaad. Dankjewel voor je lieve woorden.
      En blijf geloven. We hopen echt dat dit stukje voor jou het allerbeste uitpakt.
      Het lijkt me moeilijk dit al te weten en we wensen je veel sterkte en moed.
      Veel liefs van ons xxx

  2. Annette schreef:

    Ze zeggen wel eens kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen. Poe, ik hoop ook steeds dat het makkelijker wordt 🙂 Ik heb vooral met mijn zoon een lastige pubertijd (12-14) doorgemaakt nu is hij bijna 20 maar zorgen heb ik nog steeds vooral omdat je steeds minder bij hun leven wordt betrokken er minder zicht op hebt. Ik vind het lastig. Mijn dochter is 17 en dat geeft enorme zorgen nu ze ‘uit’ wil OMG blijf gewoon lekker bij je moeder op de bank zitten joh 🙂 Laten gaan, ik weet het, waarschuwen, goede gesprekken en er vooral gewoon ‘zijn’ maar man o man wat is het lastig. Ik doe het ook nog eens in mijn eentje dus grijze haren gegarandeerd. Maar het zijn alletwee kanjers en ik ben enorm trots op ze.
    Annette onlangs geplaatst…Spotlight #1My Profile

    • Lichtophethart schreef:

      Hihi Annette, de pubertijd! Ik kijk er al naar uit 😉
      Ik heb altijd geroepen: ik ben dan in Tibet als jullie mij zoeken!
      Flauwekul natuurlijk. Maar die leeftijd is weer een nieuwe fase waar we hopelijk een beetje in kunnen eeeeuh groeien.
      Dan kom je dus het stukje “laten gaan” tegen…Lijkt me moeilijk wel hoor. Hoewel ik het toe kan juichen als de kids strakjes de wereld gaan ontdekken en niet op de bank blijven zitten, is het ook wel een beetje eng.
      Maar komt goed.
      Respect voor jou en veel liefs! xxx

  3. sunny mama schreef:

    Ik heb maar één kind, een dochter van 20, die ik helemaal alleen heb grootgebracht. Aanvankelijk, vooral toen ze nog heel klein was, vond ik dat heel moeilijk. Ik worstelde heel erg met het verdelen van mijn aandacht en energie over mijn kind, mijn werk, vrienden, mezelf, etc…
    In de loop der jaren, naarmate mijn dochter zelfstandiger werd, vond ik het er stukje bij beetje makkelijker op worden.
    Ik ben ontzettend blij met hoe en wie zij geworden is. We hebben een fantastische band.
    sunny mama onlangs geplaatst…WEEKENDTIPS – 6 KRUIDENTHEETJES DIE JE MAKKELIJK ZELF MAAKTMy Profile

    • Lichtophethart schreef:

      Wat mooi Sunny, dat je een goede band met je dochter hebt. Daar hoop je toch op he, als ze nog klein zijn. Tenminste ik kan daar wel eens aan denken, aan hoe het zou zijn als ze groter zijn.
      Ik herken de worsteling van het verdelen van aandacht wel. En in dat verdelen van de aandacht “vergeet” ik mezelf nog wel eens. Hele gezin gedouched en aangekleed en ikzelf loop nog in huispak, haren nog niet gewassen en twee verschillende sokken aan.
      Gelukkig kunnen we er ook wel mee lachen 😉
      Respect voor jou! Je hebt het toch maar mooi gedaan! 😉
      Liefs x

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.