Voorgevoelens die uitkomen
Voorgevoelens die uitkomen
Ken je dat, een kriebel in je buik? Of een beetje een naar, onbestemd gevoel?
En soms een heel onrustig, bijna eng, gevoel? Alsof er iets gaat gebeuren…
En dan een dag later, ofzo, valt er opeens iets voor waarvan je denkt, ja dat wist ik dus.
In het begin leg je de link misschien nog niet echt of je legt de link wel maar denkt dat het toeval is.
Maar hoe vaker het voorkomt hoe meer je begint te herkennen wat je voelt en dan opeens weet je ook dat het geen toeval meer is. Het zijn voorgevoelens die uitkomen. Telkens weer.
Aardbeving
Toen ik nog klein was gebeurde dit soort dingen vrij regelmatig. Ik kon opeens heel bang worden en dan zei ik, zonder echt te weten wat ik nou precies bedoelde, er komt een aardbeving. Ik had dan een soort nerveus gevoel van binnen en iets later kwamen zulke woorden wel eens in me op. Vanuit het niets.
En in diezelfde week verscheen er in het nieuws een bericht over een zware aardbeving ergens ter wereld.
Vuurbol
Ik sliep in een slaapkamer met rolluik. En ’s nachts was dat rolluik dicht. Ik droomde een keer over een enorme vuurbol die op mij af vloog en ik schrok wakker van een enorme knal.
Ik had nog nooit van een vuurbol gehoord maar ze schijnen echt te bestaan en die nacht was er een vuurbol gesignaleerd bij ons in de buurt, wat ook de oorzaak was van die enorme knal.
Opa
En toen was er die keer dat ik over mijn opa droomde die ziek was. Ik zag hem in een kist liggen. Met een goudkleurige pyjama aan en een rozenkrans in zijn handen. Ik was 11 jaar en had nog nooit een overleden iemand gezien, laat staan in een kist zien liggen.
Drie dagen later overleed mijn opa en door mijn droom stond ik erop dat ik mocht kijken in het uitvaartcentrum. Ik moést gewoon. En mijn opa lag precies zo in de kist zoals ik het gezien had. En hij droeg een goudkleurige pyjama. In zijn handen lag een rozenkrans. Ik voelde me ontzet maar tegelijkertijd ook heel verwonderd.
Brand
Toen ik iets ouder was droomde ik over een brand in een nabijgelegen dorp. Ik stond vanaf een balkon te kijken.
En die ochtend hoorde ik op de radio over een grote brand in precies dat dorp.
Overleden neefje
Tegenwoordig kan ik echt wel eens overvallen worden door een naar gevoel vanbinnen, Ik word er echt heel onrustig van. En 9 van de 10 keer is er dan ook daadwerkelijk iets aan de hand.
De meest heftige keer was afgelopen augustus. Een avond waarop ik naar buiten keek. Het was volle maan. Diana stond achter mij en ik zei tegen haar dat ik zo’n onbestemd, akelig gevoel had. Ik kon er bijna van huilen. Die nacht is mijn neefje met bijna 38 weken zwangerschap overleden in de buik van mijn zusje.
Oeps…aanrijding
Gisteravond was het weer zo ver. Weer zo’n onrustig gevoel. Nu stormde het flink en dan heb ik dat sowieso al meer, onrust. Diana zou Yannick ophalen maar ik stelde voor om het te doen.
Dus samen met Senne ging ik op weg. Yannick eenmaal opgehaald besloot ik de twee te verassen met een milk-shake bij de Mac Donalds. En ja hoor, bij het afhaal loket reed ik zo tegen de bumper van mijn voorganger aan. Wel heel langzaam en zacht gelukkig, maar toch. Heel onoplettend. Twee uitgelaten kids in de auto, mijn portemonnee die ik wilde wegstoppen, rommelen met het autoraam en tja….stom en eigen schuld.
Maar mijn voorgevoel was daarna meteen verdwenen.
Angst of voorgevoelens
Ik heb het erg vaak ervaren, een voorgevoel. Op een gegeven moment zijn dingen te toevallig om nog toeval te zijn. Ik geloof zelf niet zo in toeval. Niet meer.
Maar waarom telkens als er iets gaat gebeuren? Waarom ervaar ik dit bijvoorbeeld veel minder vaak als er iets heel leuks voor de deur staat? Gebeurt ook wel eens, maar veel minder.
Zijn het waarschuwingen?
Soms kan ik moeilijk onderscheid maken tussen een angst voor iets, of een voorgevoel. Pas later blijkt dan welke van de 2 het was.
Ik heb geen idee hoe het komt. Het is er gewoon opeens. En dan ook weer niet.
Soms wou ik dat ik het even kon uitzetten want dan kan ik er bang van worden en soms accepteer ik het maar zoals het is.
Wie herkent dit? Voorgevoelens. En komen de voorgevoelens ook uit?
Hoe weet je wat een angst is en wat een voorgevoel?
toen ik ouder werd nog akelige dingen gevoeld. was totaal van de kaart een maand voordat de grote tsunami kwam met de kerst in 2004. ik was een maand lang doodsbang en wist niet waarvoor. ik kon niet meer slapen en functioneren, dacht dat ik gek werd. toen de tsunami plaatsvond wist ik meteen oh dat is het, later kwam de rust terug.
Lees dit nu pas. herken veel. wist als tiener dat mijn oma dood zou gaan. zat in de klas en een overweldigende gevoel steeg vanuit mijn buik omhoog en ik begon te huilen. het enige wat ik kon denken was dat oma gaat dood. 3 dagen later ging de telefoon en ja hoor , oma was ingeslapen. was weliswaar oud maar niet ziek. later ook aangevoeld dat mijn zus ging bevallen. lag zelf in mijn droom in bed te kramen. ook 3 dagen later was het raak.
Ik heb het al sinds mijn jeugd en precies wat jij zegt, een naar gevoel met huilen als onderhuidse drang. Er gaat iets naars gebeuren, maar ja, afwachten.
Herkenbaar. Talloze voorbeelden, teveel om op te noemen. Ook herkenbaar wat in de reacties werd gemeld. Zelf ben ik ook HSP-er.
Ingrid Ferwerda-Jacobs onlangs geplaatst…Maak kennis met een nieuw online magazine: Yoors Divers
Ik weet niet hoe te beschrijven te beginnen überhaupt dus begin ik maar zo ik ben hoog gevoelig en heb daardoor al snel door hoe iemand in elkaar steekt en hoe diegene zich voelde voel alles veel directer als anderen en soms is dat heel overweldigend. Door die prikkels vang ik soms ook andere dingen op uit het niets. Zoals ik ooit had toen ik klein was ik wilde dat mijn vader de deur van het platjedak open zou houden voor als er brand kwam, ook kreeg een nachtmerrie dat er brand zou komen een paar jaar later was het dan zover mijn nachtmerrie kwam uit. Zo zijn er nog wel meer dromen en nachtmerries en voorgevoelens uitgekomen maar dan blijf ik nog steeds met die ene vraag zitten hoe?
Ik weet niet of dit een voorgevoel is , maar op een weekend in een soort vakantiehuis weg van mijn kat had ik een gevoel er is iets.( ik was bang, ik was benieuwd hoe het met haar ging ) Ik ging bij de mensen die bij mij vragen voor om mij gerust te stellen.
Eenmaal thuis foute boel. Slechte conditie en die week is het bergafwaarts gegaan,e
Volgend weekend in de ambulance iedereen die ik dat weekend had gesproken had goede hoop dat ze het zou overleven. Maar ik zei ik wil geen valse hoop. Ik wist van binnen dit wordt hem niet.
En ja zondag was het dan zover. Niks verbeterd, ze moest ingeslapen worden ..
De week ervoren voeldde ik ook al een tijd dat er iets niet klopte.
Is dat een sterke verbindending met dieren, of gewoon een voorgevoel ?
Dankje
Overigens het broertje van haar, laat weinig andere mensen toe die hem zo knuffelen als ik.
Bij anderen gaat hij gelijk van schoot.
En bij mij als ie niet even lekker ligt gelijk mijn hele lichaam overlopen om een lekker plekje toe zoeken :P. Kan uren met hem liggen slapen, heerlijk. Maar andere proberen het nu ook een beetje maar lukt ze niet. ( sterke verbinding met dieren ?)
Ik weet nog heel goed toen mijn vader in 2003 ziek werd. Hij had een vergrote milt. Had hij al sinds zijn jeugd. Hij had pijn daar, maar het was niet ernstig zeiden ze. Maar ik was ervan overtuigd. Mijn vader had kanker. Mijn vader had kanker en zou nog maar 6 maanden te leven hebben. De nacht voordat hij de uitslag zou krijgen sliep ik niet. De telefoon lag naast me en toen hij overging nam ik op en zei niets. Mijn moeder zei: kom maar hierheen. Het is niet goed met papa. Hij had kanker en zou nog maar zes maanden te leven hebben. Vanaf dat moment heb ik nooit meer getwijfeld over het verschil tussen angst en voorgevoel. Angst is angst en voorgevoel heeft iets ondoorgrondelijks wat bij angst ontbreekt.
Oh, tegen alle verwachtingen in leeft mijn vader nog. Hij is eergisteren 69 jaar geworden. ♥
Wat fijn Marion dat je vader nog maar lang hier mag zijn ♥
Jeee zeg…dat had je letterlijk goed gevoeld. Ja dat verwoord je heel mooie er is inderdaad een verschil tussen angst voor iets of een oprecht VOORgevoel wat ook nog een later blijkt te kloppen.Ellis heeft dat ook heel regelmatig ‘weet’soms precies dat er is aan de hand is of ervaar een onheilspellend diep gevoel in haar buik en 9 van de 10 keer klopt het . Soms is het vrijwel meteen en soms laat het even op zich wachten.
Tja daar vraag je me wat, ik heb eigenlijk elke maand een voorgevoel dat die Pipo van de postcodeloterij voor de deur staat met een mooie enveloppe, helaas is dat voorgevoel nog steeds niet uitgekomen. Wel heb ik altijd gezegd, eens word ik heel rijk, dus ik hoop toch stiekem dat het voorgevoel uitkomt. Met alle gekheid op een stokkie, ja ik heb wel eens een voorgevoel, dit heb ik wel eens op mijn werk, dan heb ik sterk het gevoel dat er iets gaat gebeuren. Ik zal je een voorbeeld geven. Een keer in mijn nachtdienst zat ik samen met mijn collega te dollen, zo van, mocht er brand uitbreken hoe gaan we het dan aanpakken. Ik zeg dan tegen mijn collega, dan doen we een BHV hesje aan, en de helm op en dan redden we alle gedetineerden die in de nacht achter de deur zitten in hun cel. En ja hoor normaal gesproken blijft een nacht rustig, maar juist die dag kregen we een brandalarm, hesje vergeten aan te trekken en geen helm op liepen we naar onze melding, en wat bleek, een vrouw op haar cel was met haar sigaret in de mond in slaap gevallen op de wc en is die peuk in hart shirt gevallen en smeulde haar shirt zo erg dat er een rookontwikkeling ontstond en wij haar moesten ontruimen uit haar cel. Gr Lydia
Hee Lydia,
Dat zou mooi zijn als het voorgevoel van rijk worden uit zou komen. Wie weet! 🙂
Je verhaal over de brand op je werk is wel weer zo’n typisch voorbeeld van een voorgevoel dat uitkomt. Wat een verhaal! Een heel persoon ontruimen uit haar cel!
xxx
Lichtophethart onlangs geplaatst…Slapen in aparte bedden
Nee ik vind het onderscheid tussen angst en voorgevoel erg lastig. Ik weet ook niet of ik in voorgevoelens geloof eigenlijk.
Dat is ook lastig te onderscheiden. Ik weet het achteraf dan wel wat het geweest is. Het te vaak voorgekomen wat mijzelf betreft om er niet meer in te geloven.
Ja hoor, ik heb regelmatig dat ik zo af en toe “weet” wat er komt. Vaak wel kleinigheden….een voorbeeld uit het verleden: Ik ging lang geleden naar een dancing in Zandvoort en voor het opbergen van mijn winterjas kreeg ik een nummer. De man die het mij overhandigde zei: “Op dat nummer kan je straks een gratis diner winnen André” en ik dacht toen: Dat krijg ik….. Toen ik vertrok was ik dat allang weer vergeten, maar….inderdaad ik kreeg dat etentje. Zomaar een grappig voorvalletje….en zo zijn er wel meer van die dingen, ook wat minder hoor, bijvoorbeeld een lekke band op de fiets hahahaha Groetjes André
Hoi André,
Ook dat herken ik wel. Van een enkele keer. Zeker weten dat iets gebeurd en dat kan inderdaad zo een soortgelijk iets zijn als dat etentje. Ergens van binnen wéét je het dan gewoon.
Mooi om te lezen.
Die lekke band is dan wel weer minder haha.
Groetjes!