Koffie en een beetje meer
Het is donderdagochtend.
Nou ja, ochtend, het is al bijna middag als ik dit schrijf.
Het is een luxe maar we hebben een keer uitgeslapen.
Mijn kindjes zijn bij hun papa en Yannick is vanmorgen naar school gegaan.
Dus lekker nog even terug naar bed. Veel warmer. Een uurtje nog, zeggen we dan.
Om vervolgens om half 12 een keer op te staan.
Normaal gesproken zouden we dat zonde kunnen vinden van de ochtend. Maar soms ook even niet.
Hoe dan ook, tijd voor koffie.
Samen zitten we heerlijk nog wat op de bank te kletsen en…te genieten van de rust.
Even geen muziek, geen tv, geen kinderen.
“Wil je nog koffie?”
“Ja, lekker, doe maar”
En hup, kopje twee en kopje drie zijn een feit.
Ondertussen is het precies 13.13 uur. Buiten regent het al de hele ochtend. Binnen is het lekker warm.
Dit zijn momenten die waardevol zijn. Een “simpel” kopje koffie en wij samen. Verder even helemaal niks.
Om 14.00 uur begint het leven weer. Afspraak huisarts en daarna Yannick weer uit school, eten koken en alle andere dingetjes die er nog liggen.
Maar nu…even niks, even elkaar en koffie.
Soms zou je de tijd even stil willen zetten. Gewoon omdat je zo geniet van het moment en omdat je in alle drukte en toestanden even de rust kunt voelen.