De tijd
Het is de tijd waar ik, sinds ik samen ben met Diana, regelmatig tegenaan loop.
Ik besef meer dan ooit hoe kostbaar tijd is.
Ik hoor mensen wel eens zeggen: “tijd bestaat niet” en inderdaad, dat zal ook best maar tijd is nu eenmaal gecreëerd en iedereen en alles leeft volgens tijd. We staan bijvoorbeeld om 7 uur op omdat we om 8 uur op ons werk MOETEN zijn. We werken tot 5 uur. We eten rond 6 uur. De kinderen gaan om 8 uur naar bed. Om 00.00 uur (mooie tijd) gaan we zelf naar bed omdat een mens nu eenmaal moet slapen. Dus ik geloof dat we echt niet meer zonder tijd kunnen leven.
Omdat tijd er nu eenmaal is heb ik zó het verlangen om de tijd waardevol te besteden met datgene wat ik fijn vind, belangrijk vind en waar ik me gelukkig door voel. Ik heb mijn hart gevolgd en nu ik dat gedaan heb wil ik bijna niet anders meer.
Diana, de kinderen, ons geluk, onze gezondheid…Dát is wat er voor mij toe doet.
Ik wil iets kunnen doen voor anderen, vanuit onze eigen kracht en met datgene wat we in ons hebben. Tijd is te kort en te kostbaar om nog langer te doen wat er minder of niet toe doet en wat je niet gelukkig maakt.
Maar omdat er altijd wel dingen zijn die “moeten” is dat soms best lastig. Het is moeilijk om je daar “los” van te maken. Het roer om te gooien en écht alleen dat te doen wat je in je hart graag wil.
En misschien wil ik té graag en té veel en moet ik het meer tijd geven. Weer die tijd.
Dan is er ook een stukje leefTIJD wat een rol speelt in het besef van tijd.
Op zielenniveau doet leeftijd er absoluut niet toe. Toen ik Diana leerde kennen dacht ik er niet over na. Het was voor mij totaal niet belangrijk. En gevoelsmatig is het dat nog steeds niet.
Maar ga je nadenken op “aards” niveau, zo zal ik het maar even noemen, dan bekruipen me af en toe toch wel eens gedachten als: “oke, ik ben 14 jaar jonger…Samen oud worden? Ik hoop het, maar de kans is er dat als ik 70 ben dat zij er dan niet meer is”. Natuurlijk realiseer ik me dat je daar niks over kunt zeggen en dat het weinig zin heeft om daar angst voor te hebben.
Pensioen leeftijd? Als Diana 68 is (alhoewel je daar tegenwoordig ook niks meer over kunt zeggen, die pensioenleeftijd) dan ben ik pas 54. Zij gaat met pensioen en ik moet nog 14 jaar werken. Normaal gesproken als je ongeveer dezelfde leeftijd hebt ga je samen genieten van de vrijheid.
Op het moment dat ik 68 ben is Diana echt een stuk ouder, er vanuit gaande dat we allemaal zulke leeftijden mogen bereiken. Dit soort dingen zet ons weleens aan het denken en gevoelsmatig zou ik dan haar leeftijd even stop willen zetten en die van mij willen versnellen.
Go with the flow, zei iemand ooit tegen mij. En die zin neem ik met mij mee.
Go with the flow en volg je hart.
En verder is er alleen maar NU.
Ik heb gemerkt dat als wij fijne momenten creëren waarin we volledig in het NU leven en dicht bij onszelf blijven, dat die momenten de meest mooie, waardevolle en gelukkigste herinneringen zijn.
Helemaal los van de tijd kom je volgens mij niet, maar je kunt wel zelf bepalen hoe je omgaat met die tijd en wat je ermee doet. En dat zal niet altijd gemakkelijk zijn. Maar ik heb gemerkt dat elke minuut waarin ik mijn hart volgde, me leidde naar meer geluk, naar mezelf en naar alles wat me lief is en dát is voor mij de tijd die ertoe doet.