Wild and Brave – Voor Yben
Lieve Yben,
Vandaag, precies een jaar geleden was de bijzondere dag dat jij geboren werd op deze wereld.
Ik zal het moment nooit vergeten dat ik in de OK jouw eerste huilgeluidje kon horen. Ik voel het nog steeds in mijn hart naklinken.
Jouw gezichtje dicht bij mij. De eerste live ontmoeting met jou, mijn lieve mannetje.
Later die ochtend kwam je op mijn buik liggen op de recovery. Jouw blote lijfje op de mijne.
Je bewoog druk heen en weer. Ik heb bijna onafgebroken voor je gezongen.
Fluisterend, het was alleen voor jou bedoeld.
Jouw grote ogen die in de dagen erna telkens vragend rondkeken. Alsof je niet goed besefte dat je ziel in je lichaam aan het dalen was, je op aarde terecht gekomen was.
Ik bleef je maar vertellen dat je nu hier was, bij mama en dat je veilig was. Geen moment verloor ik jou uit mijn oog. In de nacht nam ik je bij me in bed, jouw gezichtje dicht tegen mijn gezicht. Je ontspande en sliep tegen me aan. In de weken die volgden bleef dit een gekoesterd moment dat vaak voorkwam.
Ik droeg je zoveel mogelijk bij me, dicht bij mijn hart. Opdat je zou horen en voelen dat je veilig was, ook al was je nu in de grote wereld beland.
Omstandigheden deden zich voor en er brak een onrustige tijd aan die zeker zijn weerslag op jou heeft gehad. Je huilde veel en ik probeerde je zo goed ik kon te troosten. Bij je te blijven.
Nu, een jaar later ben je een vrolijk, heel ondernemend manneke geworden. Motorisch wil je al zoveel wat wel eens tot frustratie kan lijden bij je. Je bent soms ondeugend, vaak heel lief.
Ik geniet van de momenten waarop ik je lach zie, je blij klapt in je handjes en je vrolijk wijst en naar me kijkt. De momenten waarop je je hoofdje tegen me aandrukt. Kusje, betekent dat.
Ik zie soms de angst in je ogen als je in een voor jou nieuwe situatie terecht komt. Als je vreemde mensen ontmoet. Je zoekt mijn blik en ik geef je die blik om je te laten weten dat het oké is. Ik probeer je zoveel mogelijk te helpen met je stappen in de grote wereld. Met het volste vertrouwen in jou en dat je het kunt.
Uit liefde hou ik je handje vast en uit liefde laat ik hem los zodra jij je eerste stapjes zelf zet.
Achter je staand als je valt, kijk ik of het je zelf lukt om op eigen kracht weer op te staan.
En lukt het niet, lieve Yben, dan kom ik naast je staan en help je overeind zodat je daarna weer opnieuw kunt proberen jouw eigen weg te gaan.
Ik hou van je, je bent mijn wonder.
Mama